Müjdeli Tebellüğ

Gönlün kara kurnalara ağır geliyorsa
Sal yağmuru yağsın içinden
Şehrin üstünde şimşekler çaksın
Gecenin tam orta yerinde
Bir duvar dibinde umudu arayan öksüzlere ve karıncalara azık olsun
Göğsümün içinde sakladığım ekmek

Gecenin aydan umudu yoksa
Yıldızlar gökyüzünde el vermiyorsa eline
Zaman yıkıyorsa ten kaygısı gütmeyen dürtüleri
O zaman alaşafağında Kenan’ın tan yeri atsın

Bir kuyu ki içimden derin
Bir kuyu ki geceden zifiri
İniyorsa arzdan nurdan bir ip
Ki bu ip semaya açılan ellerimden tutsun

Yasemin kokulu baharlara açılıyor sinem
Bir gemi kaptanını bekliyorum
Kamarasında yeni keşiflere açıldığım
Kalbimden başka pusulamın olmadığı
Bi garipçik gemi arz katında garip olmayan
Ve açılıyorum çünkü artık kuyuda değilim.