Kerahat Sayıklaması

Buğulu penceremin arkasından seyrediyorum
Seyir zevki yüksek gün doğumlarını
Güneş ve çocuk hep bir umut
Doğumun bereketini müjdeliyor
kepenk gürültüleri
Yorgun suretli kalabalıklar bastırıyor sonra sesleri

Sabahın telaşı taşıyor kaldırımlardan
Çaresizliği mendil gibi taşıyor çocuklar
Sunuyorlar ellerini ilgisiz kalabalığa
Gözlerinin bağı çözülüyor adaletin
Dizlerinin üzerinde teşhir ediliyor
Şehrin işlek caddelerinde

-Sorsam neden üşümekte çocukların

Teyide muhtaç bir ölümle ölüyor kız çocukları
Şahit tutulmanın lanetine uğramış halkın ilgisini kriminal dedikodular çekiyor
Kimi zaman demokratik zaferler
Pazar yerleri gün batımında şenleniyor

-Sorsam neden duvaklıdır tabutların

Her selâya kulak kabartılan yerlerdir sorsan bana memleket
Ben bozkırda okunan akşam ezanlarını özlüyorum
Rüzgârın başak tarlasını taraması gibi taramayı saçlarını kızların

-Sorsam neden kanamakta avuçların

Böylece geçiyorum şehrin aynı çarşılarından
Paslı çiviler bırakıyorum halkın kanı çekilmiş çorak avuçlarına
Şiir bitiyor şehir eskiyor gün ölüyor bir sonraki gün doğumuna
Dostlarım bir ruh bir anda düşmüyor