Fısıltı

Mevsimini kırmayan bir gece salınıyor
Rüzgarın ürperme diye anıldığı bir gece
Yakalıyorum adımı avcı sayaraktan
Gözlerimi sıyırıp unutmak pahasına

Ey demeğe yeltenen bir ses göveriyor
Ne suyuna doymuş ne ışığına
Gövdemi erken sönen güneşe tutuyorum
Kuraklığın öptüğü su yatağına

Ben avcı değilim gözlerimse yerinde
Ah ne olurdu sanki avcı oluverseydim
Taksaydım gözlerime kan vurmuş gözlerini
Tutulsaydım ahının sık dokunmuş ağına

Beni azad edilmiş köpekler sayıklıyor
Geç kalsa diye umulan bir beklentiyim
Ne uyumak haylar beni ne sabahlamak
Kimsenin beni alası yok yatağına

Bir sen kaldın tamam kabul
Attın yemi yuttum tokum
Bana kalan açlık değil
Fısılda kulağıma

Yakarırken güzelleşen sesler hürmetine
Sesimi iç çekmenin oduna tutuyorum